Od dramatycznych wydarzeń w kolonii karnej na Fiorinie 161 minęło prawie dwieście lat, niebezpieczeństwo ze strony obcych zniknęło i ludzkość odetchnęła z ulgą. Jednak na dalekiej orbicie Plutona krąży ogromny statek badawczy „Auriga”, a na jego pokładzie grupa naukowców pod ochroną wojska prowadzi w tajemnicy eksperymenty naukowe, by odtworzyć zniszczony gatunek i uczynić z niego broń doskonałą. Droga do tego wiedzie przez wskrzeszenie Ellen Ripley.
Ripley pamięta jedynie własną śmierć. A mimo to żyje i odkrywa, że eksperyment zmienił zarówno ją, jak i istotę, którą w sobie nosiła. Wkrótce po tym, jak na „Auridze” ląduje statek przemytników z nietypowym ładunkiem, sytuacja wymyka się spod kontroli. Zmuszona połączyć siły z kosmicznymi renegatami i garstką ocalałych członków załogi, Ripley kolejny raz staje do walki.
Znowu potwierdza się stara prawda, że największym zagrożeniem dla gatunku ludzkiego jest sam człowiek. I że – paradoksalnie – tylko człowiek jest jego nadzieją. Ostatnią nadzieją.
„Obcy 4. Przebudzenie” wieńczy serię beletryzacji scenariuszy do filmów z tego uniwersum. Czwarta część, napisana tym razem przez Ann Carol Crispin, zdecydowanie różni się od pozostałych książek z serii, autorstwa Alana Deana Fostera. Widać to zarówno w stylu, jak i podejściu do zagadnienia jakim jest przeniesienie fabuły filmu na wersję literacką. „Przebudzenie” w jeszcze większym stopniu kładzie nacisk na rozwinięcie wątków nieobecnych na ekranie – tła społeczno-historycznego, charakterystyki postaci, ich motywacji, przemyśleń, a także wypełnia liczne luki fabularne. W efekcie mamy do czynienia z niezwykle dynamiczną powieścią 26 z elementami 25u, która świetnie broni się jako niezależna historia, którą z powiedzeniem czytać można bez znajomości poprzednich części – czy to książek czy filmów.
