Władysław Stanisław Reymont znał życie chłopów polskich jak mało kto. Życie blisko natury, w rytm jej odwiecznych praw i nakazów. Reymont przyszedł bowiem na świat jako syn wiejskiego organisty. Szczęściu i wytężonej pracy zawdzięczał to, że w 1924 roku, w 57 roku życia uhonorowano go literacką Nagrodą Nobla właśnie za powieść “Chłopi”. A było to dzieło wyjątkowe w swej epoce, podobnie zresztą jak cała twórczość Reymonta.
Powieść “Chłopi” stanowi piękną epopeję wiejskiego życia. Realistycznie ukazuje chłopską codzienność – ciężką pracę, walkę o kawałek chleba, swary, zazdrości, pożądania. To panoramiczne ukazanie egzystencji wiejskiej społeczności napisane z rozmachem piękną, stylizowaną w części na gwarę polszczyzną.
Bohaterem jest tu chłopska społeczność Lipiec. Wiele wątków, ludzkich losów i dramatów splata się ze sobą. Na pierwszy plan wysuwa się życie Macieja Boryny i historia jego tragicznego w skutkach małżeństwa z młodszą o czterdzieści lat dziewczyną – Jagną. Lecz to jedynie drobny wycinek tego, co Reymont ukazuje w “Chłopach”. To bowiem bez wątpienia jedno z najgenialniejszych dzieł literatury polskiej stworzone z resztą przez człowieka powszechnie w swych czasach uważanego za pisarską i intelektualną znakomitość na skalę światową.
Nic więc dziwnego, że “Chłopów” włączono do kanonu lektur szkolnych, choć przyznać należy, że to literatura o tyleż fascynująca, o ile wymagająca za razem. Niemniej jednak gorąco polecamy lekturę tego wiekopomnego dzieła. Z pewnością każdy miłośnik klasyki nie może przejść wobec “Chłopów” czy “Ziemi obiecanej” Reymonta obojętnie.
